مایا تجهیز | فروش آنلاین به سادگی هر چه تمام
بولیمیا یا پرخوری عصبی یا پراشتهایی عصبی
بولیمیا نام دیگر آن پراشتهایی عصبی یا پرخوری عصبی می‌باشد که از جمله اختلالات غذایی می باشد که با پرخوری‌های متداولی که افراد گاهاً در میهمانی ها دارند، متفاوت است.
راه تشخیص بولیمیا :
1.ارزش‌گذاری بیش از حد فرد روی اندام و وزن بدن همانند اختلال بی‌اشتهایی عصبی :
فرد دچار پرخوری عصبی ، ترس از چاقی دارد و تمایل به لاغر شدن در او بسیار زیاد می باشد . ارزش‌گذاری او از خود بستگی به شکل و وزن بدن دارد.
2.پرخوری‌های مکرر :
پرخوری (معادل انگلیسی آن Binge) یک دوره پرخوری می باشد که طی آن، حجم زیادی از غذا را می خورند که بیش از آن چیزی می باشد که بیشتر افراد در شرایط همسان می‌خورند .
3.فرد در پریود پرخوری احساس میکند کنترل خود را از دست می دهد :
چنانچه ممکن است پرخوری او تا زمانی که بر اثر سیری به‌شدت دچار ناراحتی یا درد معده شود یا تا ورود شخصی مانع از ادامه غذا خوردن او شود، ادامه بیابد.
4.فرد به رفتارهای جبرانی نامناسب برای جلوگیری از افزایش وزن دست می‌زند:
رفتارهای افراطی برای کنترل وزن، از قبیل محدودیت‌های سخت رژیمی، استفراغ مکرر عمدی (خودخواسته) یا سوءاستفاده از ملیّن‌های مشخص .
عادات معمول کسانی که پرخوری عصبی دارند :
بولیمیا شبیه عادات مبتلایان به اختلال کم‌اشتهایی عصبی می باشد . به این معنا که هر دو گروه سعی می کنند حالت گرسنگی یا نیمه گرسنگی شدید را حفظ کنند.
ولی تفاوت افراد دچار پرخوری عصبی یا بولیمیا با افراد دچار بی اشتهایی عصبی آن است که تلاش‌های آنها برای محدود کردن مصرف غذا با دوره‌های مکرر پرخوری قطع می‌شود.
در اغلب موارد، به‌دنبال هر پرخوری ، استفراغ های خودانگیخته و اجباری یا سوءاستفاده از ملیّن‌ها وجود دارد .
اما زیرگروه دیگری از بیماران وجود دارند که «تخلیه» نمی‌کنند (پرخوری عصبی بدون تخلیه) بلکه با روش‌های دیگری همچون ورزش‌های سنگین یا رژیم‌های سخت، سعی در جبران دارند.
فرد دچار بولیمیا معمولاً پس از یک دوره پرخوری دچار احساس گناه، افسردگی و نفرت از خود می‌شود. آنها پرخوری عصبی (پراشتهایی عصبی یا بولیمیا) خود را معمولاً از دیگران پنهان می‌کنند.
وزن اغلب بیماران مبتلا به بولیمیا برخلاف افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی در محدوده سالم (BMI بین ۲۰ و ۲۵) است و میان کم‌خوری و پرخوری آنها تعادل برقرار است.
آن ها در مقایسه با افراد دچار بی‌اشتهایی عصبی که به فعالیت جنسی علاقه‌ای ندارند، از لحاظ جنسی فعال هستند .
درمان پرخوری عصبی از طریق درمان شناختی رفتاری (CBT)
اولین و موثرترین انتخاب درمانی برای درمان بولیمیا می‌باشد که در درجه اول، چرخه معیوب پرخوری و و رژیم‌های سخت را از بین می‌برد و در ثانی، شناخت‌های معیوب فرد را درباره غذا، وزن، تصویر بدن و درک کلی درباره ارزش خود را تغییر می‌دهد .
نظریه شناختی‌رفتاری پیشنهاد میکند بولیمیا ، تا حد زیادی محصول تلاش برای چسبیدن به قوانین رژیمی بسیار خاص و افراطی است. تمایل این بیماران به واکنش منفی و افراطی نشان دادن به شکستن (تقریباً اجتناب‌ناپذیر) این قوانین، منجر به لغزش‌های رژیمی جزئی می‌شود که شخص آنها را به‌عنوان شواهدی از خویشتن‌داری ضعیف خود تفسیر میکند.
بیماران به این فقدان خویشتن داری، از طریق ترک موقت تلاش برای محدود کردن خوردن، واکنش نشان می‌دهند . به‌عبارت ساده خود را در خوردنشان رها می‌کنند. این کار باعث ایجاد الگوهای بسیار متمایز غذایی می‌شود که در آن تلاش‌ها برای محدودیت غذایی مرتباً با دوره‌های پرخوری دچار وقفه می‌شود.
پرخوری با تشدید نگرانی‌های بیمار درباره توانایی کنترل بلع غذا ، اندام و وزن، تداوم بخش هسته ی آسیب شناسی می‌باشد. همچنین پرخوری، فرد را ترغیب میکند تا منع غذایی بیشتری برای خود در نظر بگیرد که به‌موجب آن خطر پرخوری بیشتر افزایش می‌یابد.
*** سه فرایند دیگر نیز باعث تداوم پرخوری عصبی یا بولیمیا می‌شوند:
اول، مشکلات زندگی و خلق و خوی بیمار این احتمال را افزایش می‌دهد که قوانین غذایی خودش را نقض کند.
دوم، پرخوری به‌طور موقت خلق و خوی بیمار را بهتر میکند و کاری میکند که بیمار به مشکلاتش فکر نکند و بنابراین می‌تواند راهی برای مقابله با چنین مشکلاتی باشد.
سوم، باور اشتباه بیمار درباره سودمندی رفتارهای جبرانی استفراغ و سوءاستفاده از ملیّن‌ها، بازدارنده اصلی‌اش را دربرابر پرخوری تضعیف میکند . آنها تشخیص نمی‌دهند که تخلیه تأثیر اندکی بر جذب انرژی دارد.
محصول لاغری شکم در مایاتجهیز :
نویسنده :
این مقاله را دکتر کامیار سنایی در رابطه با بررسی قابل درمان بودن بولیمیا نوشته است.
